Co to jest arytmia?
Arytmia to schorzenie powodujące zaburzenia rytmu serca, które polegają na jego zwalnianiu, przyśpieszaniu lub nierównej pracy. Oznacza to, że przerwy między następującymi po sobie uderzeniami nie są takie same. Prawidłową pracę serca kontroluje węzeł zatokowy. Dokładnie w tym miejscu powstają impulsy elektryczne. To one powodują skurcze komór, co skutkuje regularnym przepływem krwi w organizmie. Krew z lewej komory wysyłana jest do aorty, z prawej natomiast do pnia płucnego. Tłoczenie krwi poprzedzone jest równomiernymi skurczami przedsionków, a następnie komór. Zdrowe serce wykonuje od 60 do 80 uderzeń na minutę. Istnieją sytuacje, takie jak aktywność fizyczna lub odwrotnie-odpoczynek, kiedy jego praca ulega naturalnym zmianom (serce zwalnia lub przyspiesza), stąd nie każde zachwiania rytmu oznaczają chorobę. Ataki arytmii mogą być napadowe, tzn. pojawiają się nagle lub są to długotrwałe problemy z pracą mięśnia sercowego. Dolegliwość ta może być powodem wielu poważnych schorzeń kardiologicznych, np. miażdżycy lub nadciśnienia.
Przyczyny arytmii
Medycyna odnotowuje wiele czynników wywołujących arytmię. Na listę najczęstszych powodów wpisuje się: wady zastawek serca, chorobę niedokrwienną, zaburzenia w gospodarce elektrolitycznej, wysoki poziom cholesterolu, nadczynność tarczycy oraz inne zaburzenia o podłożu endokrynologicznym, cukrzycę, długotrwały stres, przebyty zawał serca jak również problemy z wysokim ciśnieniem krwi.
Objawy
Osoby cierpiące na arytmię określają swoje dolegliwości jako kołatanie, nierówne bicie serca. Zwykle pacjenci odczuwają kłujący ból w piersiach, mają trudności z oddychaniem, są osłabieni. U niektórych osób odnotowuje się omdlenia. Aby zdiagnozować arytmię należy wykonać elektrokardiogram serca. Dokładniejszy zapis pracy serca uzyskuje się, analizując wyniki Holtera EKG. Pacjent przez 24 godziny podłączony jest do aparatu rejestrującego rytm serca. Ważne jest też poznanie przyczyn arytmii, w zależności od przypadku. W tym celu lekarz zleca wykonanie dokładniejszych badań: echa serca, rentgenu klatki piersiowej, prób wysiłkowych oraz badań laboratoryjnych: poziom potasu i sodu we krwi. Medycyna wyróżnia kilka typów arytmii. Do najczęściej rozpoznawanych należą: takychardia (przyspieszony rytm), migotanie przedsionków (duże rozchwiania rytmu serca ze względu na zastopowanie kurczenia się przedsionków), częstoskurcz nadkomorowy, migotanie komór (może spowodować zatrzymanie akcji serca), ponadmiarowe skurcze komór i przedsionków, częstoskurcze komorowe, bradykardia (spowolniony rytm).
Leczenie
Leczenie arytmii będzie przynosiło najlepsze efekty po rozpoznaniu przyczyny schorzenia i dostosowania terapii usuwającej czynniki chorobotwórcze np. obniżenie stężenia cholesterolu we krwi, uregulowanie ciśnienia. Intensywność leczenia uzależniona jest od stopnia zaawansowania choroby. Dość często kardiolog włącza pacjentowi leki antyrytmiczne. Środki farmakologiczne stosowane przy arytmii klasyfikuje się na kilka grup. Są to głównie tzw. beta-blokery, których zadaniem jest normowanie pracy serca poprzez blokowanie czynnika stymulującego, np. blokery kanałów sodowych, potasowych, wapniowych. Do terapii nieinwazyjnej wliczać się będzie też zmiana trybu życia. Konieczne jest porzucenie wszelkich nałogów, przede wszystkim palenia papierosów, uprawianie sportu oraz włączenie zasad zdrowego żywienia. Dieta powinna być skoncentrowana na dużej ilości warzyw i owoców. Zaleca się rezygnację z pokarmów typu fast food, picia kawy i mocnej herbaty. Taki styl życia pozwoli obniżyć masę ciała i utrzymać wagę na odpowiednim poziomie. Do metod inwazyjnych zalicza się: zabieg operacyjny zastawek serca, wstawianie rozrusznika, kardiowersję elektryczną, wszczepienie defibrylatorów lub stymulatorów serca.
Arytmia to zaburzenie rytmu, które może stać się przyczyną poważnych chorób serca. Nieleczona niemiarowość utrudnia codzienne funkcjonowanie ze względu na swoje objawy. W niektórych przypadkach są one bardzo silne. W poważniejszych stadiach choroby pacjent może stracić przytomność i wymagać natychmiastowej hospitalizacji. Zdarza się jednak, że arytmia nie daje wyraźnych sygnałów lub ich intensywność jest niewielka. Dlatego też, tak ważne jest odbywanie wizyt kontrolnych, profilaktyczne wykonywanie EKG oraz badań krwi raz do roku. Po zdiagnozowaniu arytmii oraz rozpoznaniu jej przyczyn włączane jest odpowiednie leczenie, które pozwala choremu na normalne uczestniczenie w życiu codziennym, bez stawiania sobie wyraźnych blokad.