Anoreksja
Choroba nazywana inaczej jadłowstrętem psychicznym jest poważnym problemem, który łączy w sobie zaburzenie o podłożu psychicznym z jego fizycznymi skutkami. Osoby cierpiące na to schorzenie dążą uparcie do zmniejszenia wagi ciała. Uzyskują to poprzez bardzo restrykcyjne diety, stosowane często w połączeniu ze wzmożoną aktywnością fizyczną. Podłożem anoreksji jest choroba psychiczna, która objawia się poprzez negatywny odbiór swojej sylwetki i notoryczne poczucie ,,bycia grubym”. Postrzeganie i ocena samej siebie u osoby chorej są nieadekwatne do stanu rzeczywistego, przez co nie przestaje ona stosować diety nawet w momencie całkowitego wyniszczenia organizmu. Choroba dotyka najczęściej nastolatki i młode kobiety w przedziale do 14- 26 roku życia. Początki choroby są zwykle niewinne. Zwyczajna dieta kończąca się otrzymaniem założonego efektu pobudza kobiety do dalszego jej stosowania. Anoreksja to błędne koło: waga ulega zmniejszeniu, a chory wciąż ma poczucie zbyt dużej masy ciała i nawet wyraźna utrata kilogramów nie jest dla niego zadowalająca.
Objawy fizyczne
- Nieprawidłowa morfologia krwi
- Zmęczenie
- Bezsenność
- Zawroty głowy lub omdlenia
- Wypadanie włosów
- Brak miesiączki
- Zaparcia
- Nieregularny rytm serca
- Niskie ciśnienie krwi
- Odwodnienie
- Obrzęk rąk lub nóg
- Modzele na kostkach i zniszczone zęby
Objawy emocjonalne i behawioralne
- Nerwowość
- Brak apetytu
- Strach przed przybraniem na wadze
- Apatia
- Wycofanie społeczne
- Drażliwość
- Zmniejszone zainteresowanie seksem
- Myśli samobójcze
- Ciągłe mierzenie i ważenie samego siebie
- Ukrywanie się w warstwach odzieży
Kiedy iść do lekarza?
Anoreksja, podobnie jak inne zaburzenia odżywiania, może przejąć kontrolę nad życiem chorego. Niestety, wiele osób cierpiących na tą chorobę nie chce podjąć leczenia, zwłaszcza na początku. Zaburzenia psychiczne nie pozwalają im zrozumieć istoty swojego zachowania. Bardzo ważna w tej kwestii jest czujność otoczenia. Jeśli zaważymy u naszych bliskich ciągłą tendencje do odchudzania oraz kilka z wymienionych wyżej objawów, reagujmy.
Przyczyny
Przyczyny anoreksji mogą być różne. Jak w przypadku wielu chorób, to prawdopodobnie kombinacja czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych.
- Biologiczne- nie jest jasne, które geny są zaangażowane w zmiany genetyczne sprzyjające anoreksji.
- Psychologiczne- młode kobiety mogą posiadać obsesyjno-kompulsywne cechy osobowości, które sprawiają, że łatwiej jest im trzymać się diety oraz zrezygnować z posiłku pomimo głodu (nerwica natręctw).
- Środowiskowe- obecna kultura prezentowana w mediach podkreśla chudość. Presja otoczenia napędza pragnienie bycia szczupłym, zwłaszcza wśród młodych dziewcząt.
Komplikacje
Jadłowstręt psychiczny może być powodem wielu powikłań. Pierwsze z nich to wycieńczenie i osłabienie organizmu. Może to wynikać z zaburzeń rytmu serca lub zachwiania równowagi elektrolitów i składników mineralnych, takich jak: sód, potas i wapń, które utrzymują organizm w dobrej kondycji. W swojej najostrzejszej formie anoreksja prowadzi chorego do śmierci. Inne zaburzenia, których powodem może być jadłowstręt to:
- Choroby serca
- Zwiększone ryzyko złamań w późniejszym okresie życia
- Problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak: zaparcia, wzdęcia i nudności
- Problemy z nerkami
Zapobieganie
Nie ma jednoznacznego sposobu, aby zapobiec jadłowstrętowi psychicznemu, ale można z nim walczyć. Po wykonaniu wywiadu i podstawowych badań krwi lekarz internista może postawić diagnozę anoreksji, którą oczywiście trzeba potwierdzić u psychologa. Wtedy w proces leczenia włączona zostaje odpowiednia terapia, która pozwala osobie chorej wyjść z błędnego postrzegania samego siebie i ułatwia odbudowanie prawidłowego systemu wartości. Niezwykle ważna jest rola rodziny i przyjaciół. Osoby z najbliższego otoczenia mają szansę najszybciej rozpoznać problem. Natychmiastowa reakcja odgrywa tu kluczową rolę. Musimy pamiętać, że chory potrzebuje nie tylko odpowiednich racji żywieniowych, ale też zrozumienia i wsparcia, które pomoże mu przezwyciężyć chorobę.